Carlos groeide op in de Nieuwmarktbuurt in een onconventionele setting. ‘Mijn ouders hebben nooit samen gewoond,’ vertelt hij. ‘Mijn vader was kunstenaar, schilder, hij moest een autonoom en vrij leven leiden. Hij is overleden toen ik 11 was. Hij had een uitkering, ik was niet zo vaak bij hem, ik was vooral bij mijn moeder. Zij was in veel dingen het tegenovergestelde van mijn vader. Ze was steady en straight, ze had een baan bij het UWV, ze deed alles zelf. En ik ben een mix van beiden.
Als kind idealiseerde ik mijn vader een beetje. Hij was kunstenaar, stoer, met muziek bezig, hij ontmoette interessante mensen. Later heb ik dat beeld bijgesteld, toen ik begreep dat hij ook mensen in de zeik had genomen. Weer later heb ik ook dat kunnen nuanceren. Nu heb ik weer goed contact met mijn moeder, ze komt hier vaak op bezoek. We begrijpen elkaars gevoeligheden.
Stil
Mijn opleiding begon op het vwo, dat ging al vrij slecht, ik had heel veel problemen met de motivatie. Daarna heb ik mbo 1 en 2 in een jaar gedaan en ook mbo 3 geprobeerd. Detailhandel, dus ik kan in een winkel werken. Ik heb in die tijd vooral heel veel geblowd, echt veel. Ik heb gewoon vier jaar compleet stilgestaan.
Dat leidde tot paranoia, sufheid en angst. Op het ergste punt, dat is nu bijna een jaar geleden, durfde ik zelfs het huis niet meer uit. Ik durfde geen boodschappen te doen, dat deden mijn vrienden voor me.
Sociaal
Je gaat je leven niet veranderen omdat andere mensen dat graag willen, dan zet je gewoon en masker voor, zolang je het zelf niet echt wil, wordt het niks. Maar op een gegeven moment heb ik zelf besloten dat ik hulp moest gaan zoeken. Ik had echt de bodem bereikt, het was tijd om weer omhoog te klimmen. Ik ben naar een kliniek in Den Haag gegaan, speciaal voor mensen van 12 tot 23 jaar die problemen hebben met het gebruik van drugs. Je zit daar twee tot drie maanden. Het is niet alleen detox, maar voor mij vooral focussen op weer sociaal worden. Veel lessen volgen, een rooster vol met gym, theater en mindfulness, maar ook dingen als cognitieve gedragstherapie.
Wegduiken
Na de kliniek begint het pas echt. Wat je hebt geleerd moet je volhouden en toepassen. Dat is niet zo eenvoudig. Als je je gedrag wil veranderen, dan moet je ook je omgeving veranderen. Sommige van mijn vrienden ken ik al vanaf de basisschool. Je kunt niet zomaar alles opgeven, maar ik wil niet meer met verslaafden omgaan. Ik drink ook niet. Ik denk dat ik zelf zoveel blowde om de realiteit te vermijden. Zou ik niet hebben gerookt, dan had ik me gestort op iets anders of was me te buiten gegaan aan mijn verzamelwoede. Zolang er maar iets is waarin je weg kunt duiken.
Werk
Als kind wilde ik vuilnisman worden, dat leek me mooi simpel en relaxed. In mijn wat wildere tijden werd dat muzikant of artiest. Nu zou ik het liefst iets met psychologie willen doen. Wat mensen drijft is fascinerend. Ik ben voor 22 uur per week vrijwilliger geworden bij het dierenasiel. Dat gaat goed, ik krijg goede feedback. Ik kom altijd en ik vind het leuk werk. Inmiddels begeleid ik er de vrijwilligers. Als ervaringsdeskundige op de vloer kan ik me een beetje voorstellen wat anderen meemaken.
Nieuw
Ik woon nu al voor de tweede keer in mijn leven bij HVO-Querido. Op mijn zeventiende kwam ik bij het Werkhotel, ik kwam toen net uit een pleeggezin. Dat ging helemaal niet goed, ik was nog veel te jong om op mezelf te wonen en voor de verantwoordelijkheid. Daarna ben ik naar Wooff gegaan, een biologische boerderij in Engeland, om te detoxen. Toen zat ik even bij de Volksbond aan het Atlantisplein, daarna weer bij het jongerenteam van HVO-Querido in een huis aan de Stadionweg, toen naar de kliniek en toen hierheen. Hier woon ik nu ruim een half jaar, het gebouw is helemaal nieuw en het was hier helemaal kaal toen ik kwam. Ik heb een vloer gelegd, de muren geverfd.
Kat
Ik heb nu een kat, Boris. Uit het asiel natuurlijk. Af en toe is het: AAARGH!, maar meestal is ie heel leuk en lief. Een huisdier is leuk, maar je moet goed nadenken voordat je er een neemt. Het is een avontuur om met een open mind aan te gaan.
Als ontspanning kijk ik graag films: fantasy, Marvel, DC, maar ook serieuze films. Ik maak muziek, mijn broer is jazzmuzikant in New York, ik lees non-fictie, want ik wil graag weten hoe dingen in elkaar zitten, en soms sport ik.
Open
Met de begeleiding, Kirsten en Jos, heb ik een goede relatie. Het gaat met mij best wel goed, anders zou ik ze vaker zien. Ze komen nu hooguit een keer per twee weken bij mij langs. Er valt voor mij niet meer zoveel te regelen, de meeste praktische zaken zijn op orde. Maar ze komen wel bij mij langs, al is het maar voor een praatje, een beetje contact. Zij zijn tenslotte van de sociale zorg, het woord zegt het al.
Sociale contacten zijn belangrijk voor mij. Juist omdat ik veel mensen bewust uit mijn leven heb gezet.
Het knappe van mijn begeleiders vind ik dat ze hele open vragen stellen. Ze laten met alle ruimte om het zelf in te vullen.
Toekomst
Over de toekomst denk ik niet heel veel na, ik ben meer bezig met wat er nu gebeurt. Ik leef lekker in het moment. Ik ben wat rustiger geworden, maar ik kan nog steeds behoorlijk piekeren en twijfelen over dingen. De toekomst is nu eenmaal onzeker, daarom heeft het niet zoveel zin om je daar heel druk over te maken. Wat weer niet wil zeggen dat ik geen plannen heb. Je kunt je beter over nu en morgen druk maken, dat is simpeler. Het is net als met stoppen. Je kunt wel zeggen: ik ga nooit meer gebruiken, maar dat is een loze bewering. Je kunt beter zeggen: vandaag gebruik ik niet, dat heb je zelf in de hand.
Gemeenschap
Ik ben hartstikke tevreden met deze plek. Ik heb er ook van een heleboel mensen leuke reacties op gehad. Met het hele pand vormen we een soort community, maar niks is verplicht. Soms worden er gezamenlijke dingen georganiseerd. Wie er voor openstaat, doet mee. Het zelfstandig wonen valt me erg mee, het is niet moeilijk ofzo. Koken gaat ook goed.
Inzicht
Over het algemeen wordt het als niet goed ervaren om je zwakte te tonen. Terwijl het eigenlijk juist sterk is, een teken inzicht. Problemen zijn niet stoer, andere mensen hebben problemen, jij toch niet? Je kunt ze wel proberen weg te lachen, maar wie houd je dan voor de gek?
Dit interview verscheen eerder op de website van HVO Querido.
HVO Querido en Lieven
In Lieven wonen ook jongeren die worden begeleid door HVO-Querido. In de voorfase van de oplevering is met een werkgroep van collega’s uit beide teams hard gewerkt aan alle voorbereidingen. De jongeren stroomden vanuit een groepswoning van HVO-Querido door naar een eigen studio. Hierdoor kunnen de teams een aantal van hun groepswoningen afbouwen. Wanneer de jongeren er klaar voor zijn, kunnen zij het contract op eigen naam krijgen en nog vijf jaar in Lieven blijven wonen.