“Tot kort geleden was ik eigenlijk nog niet zo sociaal verbonden met de gemeenschap hier. Ik had het idee dat de community bestond uit een klein clubje mensen die er al van het begin af aan woonden en dat het altijd dezelfde mensen waren die bij elkaar kwamen. Voor mijn gevoel was het best moeilijk om hier tussen te komen. Toen ik uiteindelijk toch eens besloot om bij het kampvuur aan te sluiten tijdens de borrel, bleek dat het eigenlijk heel gezellig was. Hoewel ik bijna niemand kende had ik gelijk het gevoel dat ik welkom was, het was net zo’n bunch of weirdos als ik.”
“Dit is voor mij ook juist wat dit project zo bijzonder maakt; je leert allerlei mensen kennen die je normaal gesproken niet zou ontmoeten in je gebruikelijke kringen. Het is pas een paar maanden geleden dat ik hier echt mensen heb leren kennen, maar ik werd direct uitgenodigd voor allemaal feestjes en overal bij betrokken. Eigenlijk is de community op startblok dus veel groter en meer divers dan ik van te voren had verwacht.”
“Één van de frustraties die ik had met Startblok was dat ik het idee kreeg dat iedereen heel blij moest zijn. Terwijl, wij weten allemaal dat er ook zeker ruimte moet zijn voor moeilijkere dingen – zeker als er heel veel is gebeurd, dat draag je allemaal bij je. Dat je ergens fysiek niet meer bent betekent niet dat je het allemaal direct achter je hebt gelaten en dat alles ineens weer helemaal leuk is nu dat je in Nederland een woonplek hebt. Ik vind dat we dit als Startblok moeten omarmen als iets wat ook van ons is; ook juist de dingen die we moeilijk vinden.”
“Ik wil dat er vanuit het sociaal beheer ook gevoeligheid is voor de lastigere kanten van wat er hier allemaal speelt. Dit was dan ook mijn grootste motivatie om projectmaker te worden; om dit soort lastige onderwerpen ook te omarmen. Dus als je ooit ergens mee zit – ook als je me niet kent – mijn deur staat altijd open.”
“Vanuit mijn studie en eigen interesse ben ik intellectueel gezien al veel bezig geweest met onderwerpen rondom postkolonialisme en stereotypering van het Midden-Oosten. In de praktijk blijken deze onderwerpen natuurlijk toch weer heel anders en ik heb dan ook gesolliciteerd voor het beheer van Startblok om te zien hoe ik deze kennis in de echte wereld toe kan passen. Hoe zorg je er nou voor dat je echt mensen verbindt, dat je echt bruggen bouwt?”
“Ik denk zelf dat begrip voor elkaar altijd de basis zou moeten zijn waaruit we beginnen. Ook al staan we wat verder uit elkaar – ook al doen we allemaal op een andere manier de afwas (en ja, dat is echt cultureel bepaald!). Ik vind het belangrijk dat we verder denken dan onszelf; de wereld draait om meer dan alleen jijzelf en wat jij persoonlijk vindt van mensen.”
“Hoewel ik heel positief ben over Startblok vind ik het ook belangrijk dat het niet allemaal te perfect klinkt. Ik weet goed dat Startblok geen perfecte utopie is, maar ik denk wel dat het een begin kan zijn om meer begrip voor elkaar te krijgen – dat het mensen kan laten snappen dat het oké is als je andere dingen gelooft, dat je een andere blik hebt op de wereld. Laten we dat omarmen als iets moois. Ik sta heel erg achter startblok vanuit het idee dat je door een gesprek met je buurman al een heel eind komt en dat dit ook humaniseert.”
Dit interview verscheen eerder op de website van Startblok Riekerhaven