Een jaar geleden hoorde ik voor het eerst het woord klimaat-adaptie vallen. Toen vond ik het alleen maar een ingewikkeld woord. Nu hoor ik vooral dat velen er mee bezig zijn. Vooral de Waterschappen en Rijkswaterstaat. Die zijn al lang geleden begonnen ons land aan te passen aan periodes van veel water of lange droogte.
waterlabel
In het ontwerp van woningen en buurten zie je ook al wat veranderen. Groene daken en muren zie je steeds meer. De openbare ruimte wordt ontsteend. Sinds kort hebben we bluelabel. Op perceelniveau toont bluelabel waar de meeste wateroverlast verwacht kan worden. Elke woning heeft een waterlabel gekregen. Straks maken corporaties allemaal plannen voor het verbeteren van waterlabels.
Iedereen praat nu over het vervangen van het een cv-ketel door een luchtwarmtepomp. Een warmtepomp is een omgekeerde airco. Maar door de stijgende temperaturen wil straks iedereen – naast een luchtwarmtepomp voor in de winter – ook een airco voor in de zomer. Het is dus logisch dat die twee apparaten worden geintegreerd. Dat heet een lucht-lucht-warmtepomp.
onomkeerbare klimaatverandering
Klimaat-adaptie heeft iets triests in zich. Het doet je beseffen dat er vermoedelijk al te veel kantelpunten zijn overschreden; de klimaatverandering lijkt onomkeerbaar. En dat heeft wereldwijd natuurlijk een veel grotere impact dan we ons nu kunnen voorstellen.
Vanuit dat sombere beeld valt de klimaatverandering dus niet meer te bestrijden. Het enige dat we nog kunnen doen is ons leven aan te passen aan de verandering. Bij De Key ga ik maar alvast vertellen dat we over een aantal jaren de afdeling klimaat-adaptie oprichten. Regeren is vooruitzien….
