Toen ik 2,5 jaar geleden bij De Key kwam werken, schreef ik over dit horrorscenario al een blog. En sinds die tijd is het alleen maar erger geworden. Corporaties moeten steeds meer kwetsbare mensen huisvesten omdat ze van de overheid zelfstandig moeten wonen. Met enige verbazing zie ik lijstjes langskomen met categorieën woningzoekenden waar ik niet eens het bestaan van wist. Voor mij zijn het lijstjes, maar voor steeds meer huurders betekent het vooral veel ellende, elke dag opnieuw. Dit jaar is er al een dode gevallen en vallen er ook regelmatig gewonden. En niet alleen in onze wooncomplexen neemt de ellende toe. Ook bij kantoren van De Key worden steeds vaker bewakers voor de deur gezet.

Politie

‘Zo kan het niet verder’, roepen steeds meer mensen. Ik moet ze helaas gelijk geven. Corporatiesmedewerkers verhuren en onderhouden woningen, ze zijn geen sociaal werkers of politieagenten. Corporaties kunnen niet alle problemen van de samenleving oplossen. Te veel verwarde mensen bij elkaar is ongewenst. Er komt een moment dat – in het belang van onze huurders – corporaties ‘nee’ moeten verkopen aan de overheid.

Maar is dat de oplossing? Zijn dit niet de tegenstellingen die onlosmakelijk verbonden zijn met de stad: verwarde mensen, mensen die alle zorg mijden tegenover’gezonde’ mensen die gewoon lekker willen wonen. Toeristen zijn leuk om aan te verdienen maar voor velen moeten er weer niet te veel zijn.
Gelukkig hoeft in Nederland niemand onder de brug te slapen. Dat is een groot goed. En wat is het alternatief als we mensen op de straat zetten? Dan wordt het probleem verplaatst naar de openbare ruimte. En dat geeft ook overlast.

Zorg en medicijnen

Het moet dus beter; er moet een tandje bovenop. De samenwerking tussen de instanties moet beter kunnen. De kansen die horen bij de decentralisatie van de zorg moeten gepakt worden. Meer ruimte voor maatwerk bij de corporaties. En van die ‘verwarde’ bewoners kunnen we ook wat verwachten: zelfstandig wonen betekent verantwoordelijkheid nemen en afspraken nakomen. En vaak begint dat bij zorg en medicijnen accepteren in plaats van je te verschuilen achter je eigen autonomie. Autonomie is geen vrijbrief om anderen te hinderen.

Kortom, het is niet makkelijk, er is nog een weg te gaan, maar niets doen is geen optie.

verwarde-personen

Deel dit artikel: