Deze week deed de ministeriële Autoriteit Woningcorporaties een duit in de zak. Elk jaar onderzoekt ze de Indicatieve Bestedingsruimte Woningcorporaties (IBW). De IBW toont de ‘potentieel* maximale leencapaciteit’ van de corporatie. Wat de corporatie dus wellicht nog kan lenen.
Hieronder staan de bedragen uit de onderzoeken uit 2018 en 2019 voor onze sociale huurvoorraad (DAEB).
De leencapaciteit voor verbetering en nieuwbouw kan je niet bij elkaar optellen. Als je een lening aan nieuwbouw uitgeeft, is er geen leenruimte meer voor verbetering (en andersom).
Er zullen weinig corporaties het maximale bedrag gaan lenen. Zij willen bij financiele tegenvallers hun investeringsprogramma kunnen blijven uitvoeren.
Huurmatiging
De genoemde leenruimte voor nieuwbouw en verbetering lijkt bij De Key nog enige ruimte te bieden. Die wordt echter beperkt door het kleine bedrag dat in 2019 openstaat voor huurmatiging. Het systeem zit zo in elkaar dat als de huurinkomsten bij De Key met meer dan € 1 miljoen tegenvallen, alle leenruimte voor verbetering en nieuwbouw verdampt. Dat is minder dan een half procent van onze huurinkomsten. Aan die grens zit je dus snel.
Veel lenen zit er voor De Key dus niet in. En dat wil De Key ook niet omdat het risico te groot is. Dat ligt vooral aan de alsmaar explosief stijgende rijksbelastingen: de verhuurdersheffing en de vennootschapsbelasting (inclusief ATAD). Wat voor effecten deze belastingen hebben, kun je lezen op wooncrisis.nl.
Mistgordijnen
Al die financiele onderzoeken werpen vooral veel mistgordijnen op. Elke keer veranderen rekenmethoden, elke keer zijn lopende verslechteringen niet ingerekend. Wanneer stopt de overheid eens met dit cijferfetisjime. Kijk nu eens naar de betaalbaarheid voor huurders, de lange wachtlijsten voor woningzoekenden en de grote opgave die de klimaatverandering met zich meebrengt? Dat lijkt mij veel productiever!
* Er zijn nog allerlei andere toezichtsregels die de werkelijke leenruimte kunnen beperken. Daarom staat hier ‘potentieel’.