Busje rijden af en aan. Het grootste deel van de studenten wordt opgehaald vanaf Schiphol. Na een verblijf van een uur bij De Key brengen de busjes de studenten naar hun kamers, ergens in Amsterdam of Diemen. Op ons kantoor worden ze in sneltreinvaart geholpen: groepsgewijs worden de contracten besproken en getekend, ambtenaren zorgen voor de inschrijving in het bevolkingsregister, de huur wordt betaald en bij de ING een bankrekening geopend.
De studenten komen uit de hele wereld en blijven een half of een heel jaar. Het valt me op dat ze weinig praten, vermoedelijk moe van de reis. Ze worden bemoedigend toegesproken door Residential Assistants. Dat zijn Nederlandse studenten die – in ruil voor een gratis kamer – een luisterend oor en aanspreekpunt zijn in onze shortstay-complexen.
De Key wordt twee keer per jaar overstroomd door zo’n duizend buitenlandse studenten. Het is een logistieke opgave waarin niet alleen nieuwe studenten worden opgevangen. Een zelfde aantal studenten vertrekt. De nieuwe studenten komen in kamers die 48 uur eerder zijn verlaten door de vorige bewoner. In die korte tijd worden de leeggekomen kamers grondig schoongemaakt, alle gebreken gerepareerd en de bedden voorzien van fris beddengoed.
Op dit soort dagen, wordt een beroep gedaan op velen in de organisatie. Ik zie collega’s ineens volledig ander werk doen. Ze doen het geconcentreerd en in een strak tempo. En natuurlijk gaat er wel eens wat fout. Eén studente had al haar bagage in de tram laten staan. Een andere is de portemonnee verloren. Ze worden soepel opgevangen. Ik ben trots op al mijn collega’s!
Naschrift: In Het Parool nu ook een leuke impressie.