Het was een mix van nostalgie, deemoedigheid en vrolijkheid die vandaag resteerde na mijn bezoek aan Woningbouwvereniging Langedijk. Kees Kwadijk ging daar enkele maanden geleden met pensioen. Ik ken hem al tientallen jaren. Eerst samen met hem op pad om onverschrokken de belangen van huurders te behartigen. Het laatste decennium was hij een corporatiedirecteur waarmee je op het scherpst van de snede een ideologisch debat kon voeren.
Kees Kwadijk
Kees is geen doorsnee volkshuisvester. Hij zit vol met oneindige passie. Met die passie schrijft hij sinds 2010 ook columns in Woonbondig, het huisblad van de Woonbond. Volgens de Woonbond maakte Kees zich in zijn columns kwaad ‘over de papegaaien en de klootzakken, de meelopers en de klaplopers, en over de grenzeloze naïviteit van onderzoekers en vooral politici.’ ‘Maar vooral gingen zijn columns toch over de zorgen en wensen van gewone mensen’.
Vandaag dus de laatste keer dat we met een vast groepje bij Kees op bezoek waren. Vol trots toonde hij het zojuist opgeleverde nieuwbouwproject. Een prachtig project met betaalbare huren. Woningbouwvereniging Langedijk is een kleine corporatie maar heeft onder zijn leiding extreem veel gebouwd. En veel huurders kregen de kans om huiseigenaar te worden met behulp van sociale koopproducten.
Zijn laatste column sloot Kees af met de oproep om ‘altijd moedig voorwaarts’ te gaan. Zo’n oproep valt niet te negeren, in ieder geval niet door mij. Ik hou dit in mijn hart. Kees, bedankt!