“Het eerste jaar dat ik op Startblok woonde was ik vooral druk met studie en mijn eigen dingen en kende ik eigenlijk nog niemand hier. Uiteindelijk heb ik op een avond besloten dat ik dat onzin vond, en ben ik maar gewoon het terrein opgelopen op zoek naar een groep om bij te gaan zitten. Dat werkte verrassend goed; binnen een week had ik opeens een nieuwe vriendengroep op het terrein.”
“Zodra je er wat meer inkomt voelt het ook echt als een soort dorp, en hoewel dat natuurlijk niet altijd even leuk is, is het ook juist de kracht van dit project. Doordat je zo dicht op elkaar leeft ben je niet altijd alleen maar gezellig met elkaar maar krijg je ook de wat minder leuke kanten van elkaar mee. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar daardoor ontstaat er wel een hechtere band en ben je er veel meer voor elkaar. Sinds ik hier woon heb ik er echt een aantal mensen bij die meer als familie dan vrienden voelen.”
“Ik kan uit ervaring zeggen dat het een stuk leuker is om op Startblok te wonen zodra je actief betrokken raakt bij het project. Er zit zoveel meer achter dan je in eerste instantie als bewoner verwacht. Vanuit mijn studie ben ik veel bezig geweest met asielbeleid en integratietrajecten, dus Startblok was een vrij logische stap om hier een wat meer praktische kant van te zien. Als voorzitter van de stichting werd ik eigenlijk zonder ervaring een beetje in het diepe gegooid, en hoewel dat zeker ook stressvol was is het wel een ontzettend leuke en leerzame ervaring geweest. Het leuke aan de stichting is dat je je niet zozeer bezig hoeft te houden met het dagelijkse beheer van het project, maar dat je echt kunt focussen op de leuke dingen die er allemaal georganiseerd kunnen worden. Het project is nog zo nieuw, er is voor ons als bewoners nog alle ruimte om het zelf vorm te geven. Pas wanneer je je hier actief mee bezig houdt begin je in te zien hoeveel potentie zo’n groep jongeren bij elkaar eigenlijk wel niet heeft.”
“Zowel vanuit het beheer als de stichting vind ik het belangrijk dat we niet alleen maar bezig zijn met hoe wij het project voor ons zien, maar dat we actief in gesprek gaan met de bewoners en aandacht besteden aan wat alle groepen van de gemeenschap graag terug zouden zien. Dat is natuurlijk ook juist wat zelfbeheer zo bijzonder maakt; we zitten niet van achter een bureau ergens ver weg alleen maar theoretisch over het project te denken. De beheerders zijn ook maar bewoners, we zitten allemaal samen in hetzelfde schuitje en we proberen er voor iedereen het beste van te maken.”
“Nu dat ik ook communicatie doe wil ik proberen om alle kanten van het project te belichten; niet alleen de positieve kanten maar ook wat er minder goed gaat. Ik zie onder veel bewoners frustratie dat er niet zichtbaarder aandacht wordt besteed aan de dingen die beter zouden kunnen, en dit is ook begrijpelijk. Startblok is het eerste project ter wereld volgens dit concept, en het is dan ook opgezet als een experiment. Dat het niet gelijk perfect is is alleen maar logisch, maar het betekent wel dat dit het moment is om het samen te verbeteren; zowel voor onszelf als voor de andere projecten die weer van ons leren.”
“Het verzwijgen van de dingen die minder goed gaan leidt in mijn ogen alleen maar tot vervreemding van de bewoners, terwijl de bewoners juist de grootste kracht van het project zijn. Je vindt bijna nergens zo’n ontzettend diverse groep mensen die in een kleine, hechte gemeenschap samen wonen. Van buitenaf wordt Startblok vaak alleen als een integratieproject gezien, maar in mijn ogen is dat te kortzichtig. De potentie van Startblok is zeker niet alleen om het voor statushouders makkelijker te maken om deel te worden van de Nederlandse samenleving, maar juist om wat we allemaal als individuen van elkaar kunnen leren, en hoe we elkaar verder kunnen helpen.”
Dit interview verscheen eerder op de website van Startblok Riekerhaven