Aan de Wenckebachweg blijven 750 tijdelijke studentenwoningen langer staan dan oorspronkelijk gepland: tot begin 2020 in plaats van december 2017. In het complex van De Key komen geleidelijk ook 120 jonge vluchtelingen met een verblijfsstatus te wonen. Academie van de Stad ging op zoek naar woonbegeleiders. Betrokken studenten die zelf ook in het complex wonen en de statushouders wegwijs maken en helpen bij hun nieuwe start.
Sharin Prins
‘Ik ben zelf ook nog vrij nieuw in dit complex, ik woon hier net een half jaar. Ik ben woonbegeleider geworden omdat het goed past bij mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening en mijn interesses. We zijn met alle woonbegeleiders om de tafel gegaan. Stel je komt hier binnen, je voelt je een vreemde en kent de weg niet. Waar zou je dan behoefte aan hebben? Je welkom voelen is dan heel belangrijk, dus kiezen we standaard voor een een-op-een welkomstgesprek tussen een woonbegeleider en een statushouder die hier nieuw komt wonen.’
‘Je veilig en welkom voelen is belangrijk’
‘We staan voor deze mensen klaar als het gaat om de uitleg van zaken in en om hun woning. Hoe de verwarming werkt, wat je moet doen als er iets kapot is, waar je je was kunt doen en welke winkels waar in de buurt zitten. We maken hen op een heel praktische manier wegwijs in het complex en in de buurt. Het zijn die kleine dingen die bij de start zo belangrijk zijn. Ik denk dat er mooie contacten uit voort kunnen komen. En het allerbelangrijkste: ik vind dat iedereen recht heeft om op een veilige plek te kunnen wonen. Mooi dat wij daar op deze manier een steentje aan kunnen bijdragen.’
Boy Hennevelt
‘Ik studeer Toegepaste Psychologie en woon hier nu een jaar. Ik heb eerlijk gezegd tot nu toe weinig met het vluchtelingenverhaal van doen gehad. Tijdens mijn studie krijg ik steeds meer de behoefte mij te ontwikkelen, met name op het gebied van begeleiding en coaching. Daarvoor moet je uit je comfortzone durven stappen. Woonbegeleider worden was voor mij een belangrijke stap in die richting. Bovendien heb ik nu te maken met mensen die zelf ook nog niet in hun comfortzone zitten. Ik heb contact met echte mensen, in plaats van dat ik verhalen lees in de krant. Mooi om hen te kunnen steunen op weg naar een nieuw bestaan hier.’
‘Echte mensen in plaats van verhalen in de krant’
‘Wij woonbegeleiders hebben een checklist opgesteld. Praktische handvatten om onze nieuwe buren wegwijs te maken in hun woning, het complex en de buurt. Maar het zijn toch vooral contacten van mens tot mens en dus stem ik mijn rol af op de ander: wat heb je nodig, waarmee kan ik jou helpen en wat past bij jou? Best lastig trouwens als je elkaars taal niet goed spreekt. Met de meest vreemde gebaren én geluiden heb ik de werking van de sprinklerinstallatie uitgelegd. En ik vraag me natuurlijk af: doe ik het goed? Gelukkig stuurde de eerste statushouder drie dagen na ons welkomstgesprek een berichtje: ‘Mijn ventilatiesysteem maakt zo’n lawaai en mijn bel doet het niet.’ Samen zijn we naar de beheerder gegaan om dat uit te leggen en te regelen.’
Sofie t
en Have
‘Ik zie de statushouders gewoon als mijn nieuwe buren. En ik vind het heel normaal dat je met je nieuwe buren kennismaakt en dat je ze helpt en wegwijs maakt. Dat is je verantwoordelijkheid. Wat het bijzonder maakt, is dat ze uit een heel ander land en een heel andere cultuur afkomstig zijn. Daar ben ik altijd nieuwsgierig naar. Het begint met het wegwijs maken in en om het complex. We hebben contact met meerdere partijen in de buurt, dus wij kunnen hen voor allerlei hulp waar ze om vragen ook doorverwijzen. Maar we geven ook heel concrete tips en zijn er voor hen als dat nodig is. Waar kun je tweedehandsmeubels kopen om je huis mee in te richten, waar zit een goedkope supermarkt? En geef aan als je je spullen wil vervoeren, dan kijken we of we samen met andere buren iets kunnen regelen.’
‘Het is toch normaal dat je je nieuwe buren helpt?’
‘Statushouders willen ook hun verhaal kwijt, zo blijkt. Tijdens het eerste welkomstgesprek dat ik met een jongen uit Syrië had, vertelde hij me hoe het is in zijn land, maar ook in het azc als je homo bent. Mooi dat hij nu hier een nieuwe start kan maken. Ik realiseerde me ook dat ik bij het maken van die nieuwe start ook echt zijn enige vriend was. Als woonbegeleider ben je het eerste aanknopingspunt van waaruit een nieuwe kring van buren en vrienden ontstaat. We zijn als woonbegeleiders nog maar net begonnen, maar ik wil er echt mijn best voor doen. Wat zeker ook gaat helpen, is dat er in de toekomst twee statushouders aangesteld gaan worden als woonbegeleider. Een mooi, leuk en zinnig initiatief.’
Vita Sligter
‘Ik woon hier anderhalf jaar. De vluchtelingenproblematiek houdt me al langer bezig en ik wilde er ook iets concreets mee doen. Ik heb eerder al meegedraaid in een integratieproject elders in de stad. En naast ons complex kwam een azc, dus ben ik daar gaan helpen met evenementen. Toen ik hoorde dat er statushouders in ons complex zouden komen wonen en er woonbegeleiders werden gezocht, dacht ik: dat wil ik doen. Zo kan ik structureel een bijdrage leveren en het is prima te combineren met mijn studie.’
‘We creëren hier meer saamhorigheid’
‘Mijn eerste kennismaking was met een buurjongen uit Jemen. In eerste instantie had hij heel praktische vragen. Hoe je bijvoorbeeld het beste een containerwoning kunt inrichten en hoe ik dat zelf gedaan heb. Samen hebben we een rondje over het complex gemaakt. En ik heb geholpen bij het verhuizen van een kast. Omgekeerd geldt hetzelfde. We weten: we zijn er voor elkaar. De sociale aspecten komen dan vanzelf. Hij vroeg me: “Nodig je me uit als jullie iets leuks organiseren?” Dat is inmiddels gebeurd, onze eerste kennismakingsborrel met alle statushouders was heel leuk. Ik leer zo ook zelf mijn buren beter kennen. Ik hou ervan om samen iets te creëren. Niet alleen met de statushouders, maar ook met de andere woonbegeleiders en andere bewoners. Meer saamhorigheid. In een groot en vrij anoniem studentencomplex als dit kan dat zeker geen kwaad.’
Academie van de Stad
Academie van de Stad is een ideële stichting die studenten van het hoger onderwijs koppelt aan maatschappelijke vraagstukken in de stad. In het project Woonbegeleiders Wenckebachweg begeleidt een projectcoördinator van Academie van de Stad een team van vier woonbegeleiders. De woonbegeleiders richten zich op het welkom heten van statushouders en het in goede banen leiden van hun komst door zelf te helpen en ze door te verwijzen naar partijen in de buurt.
De foto’s en portretten voor dit artikel zijn geschoten door Mandy Müller.